Aby ocalić słonia afrykańskiego, Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem wprowadziła w 1989 r. całkowity zakaz międzynarodowego handlu kością słoniową. W Stanach Zjednoczonych słoń afrykański jest wymieniony jako zagrożony na mocy ustawy o zagrożonych gatunkach, aw 1989 r. Kongres ustanowił moratorium na przywóz kości słoniowej z kości słoniowej. Te środki zmniejszają kłusownictwo słoni.
Populacja słoni w Afryce zmaga się z dwoma zagrożeniami: nielegalnym handlem dziką fauną i florą oraz ingerencją ludności ludzkiej w tradycyjne korytarze migracji i słonie. Pomimo zakazu używania kości słoniowej przez CITES populacja słoni afrykańskich gwałtownie spada, głównie z powodu ciągłego zapotrzebowania na surową kość słoniową z Azji. Oddalenie siedlisk słoni utrudnia prowadzenie kłusowników i ochronę stad. Organizacja taka jak World Wildlife Fund pracuje nad szkoleniem i wyposażaniem pracowników organów ścigania zajmujących się kłusownikami.
Wraz z rosnącą potrzebą ludzi na pola uprawne i osady, ludzie i słonie wchodzą w konflikt. Oprócz rolnictwa, wyrębu lasów i innych gałęzi przemysłu wkracza się w siedlisko słoni i otwarty dostęp do odległych lasów słoni dla kłusowników. WWF i inne organizacje szkolą społeczności i specjalne osoby zarządzające dziką fauną i florą, aby zredukować konflikt między ludźmi a słońcem.
