Starożytni Spartanie często nosili proste, subtelne ubrania, takie jak tuniki, buty i płaszcze. Odkąd Spartanie byli wojownikami, zazwyczaj nosili ubrania w kolorze ciemnego szkarłatu, ponieważ ten kolor ukrył krew przed ranami otrzymał w bitwie.
W chłodniejszych miesiącach spartańskie tuniki były zrobione z bardzo gęstej wełny i były sprzedawane na tuniki lniane, gdy była ciepła pogoda. Spartanie zwykle nosili płaszcze z pola bitwy, szczególnie w zimie, kiedy dodatkowe ciepło zapewniało płaszcz. Krótkie i długie płaszcze były powszechnie noszone; krótszy płaszcz był noszony nad tuniką, a dłuższy można było nosić bez niczego pod spodem. Nie nosili płaszcza na polu bitwy, ponieważ ruch ograniczał płaszcz.
Mężczyźni nie nosili butów podczas pracy na farmie, a buty były zwykle zarezerwowane na bitwę i zimowe miesiące. Chłopcom nigdy nie wolno było nosić butów z powodu przekonania, że buty sprawiają, że stopy są miękkie. Buty i buty zawsze były wykonane ze skóry.
Żołnierze byli wyposażeni w tarcze wykonane z kawałków drewna. Tarcze były wyposażone w otwór na ramię z brązu, który umożliwiał żołnierzom łatwe przenoszenie ich. Żołnierze Sparty nosili także hełmy chroniące głowę, ale to drastycznie utrudniało widzenie i słyszenie.
