Wiodąca hipoteza głosi, że wirujący rdzeń Ziemi powoduje powstanie pola magnetycznego Ziemi, ale naukowcy nie są pewni dokładnego mechanizmu, za pomocą którego jest on tworzony. Żelazo jest głównym składnikiem jądra Ziemi, a potrafi się obracać z powodu swojej warstwowej konstrukcji.
Nikt nigdy nie wiercił ani nie tunelował w rdzeniu, aby osobiście obserwować jego funkcję, więc naukowcy muszą używać modeli matematycznych do zrozumienia powstawania planet. Naukowcy uważają, że rdzeń ma dwie odrębne warstwy. Istnieje stały wewnętrzny rdzeń i ciekły zewnętrzny rdzeń. Oba składniki występują w bardzo wysokich temperaturach i są narażone na bardzo wysokie ciśnienia. To powoduje, że materiały zachowują się inaczej niż na powierzchni.
Ponieważ wewnętrzny rdzeń jest solidny i ma większą gęstość, jest odporny na wirowanie tak jak Ziemia. Zamiast tego pozostaje stosunkowo nieruchomy, podczas gdy stopione żelazo otaczające wewnętrzny rdzeń obraca się z Ziemią. Dodatkowo prądy konwekcyjne powstające w wyniku przegrzania mają wpływ na ruch wirowy cieczy.
Gdy stopione żelazo obraca się wokół stałego, krystalizowanego żelaza wewnątrz wewnętrznego rdzenia, wytwarza stosunkowo słabe pole magnetyczne. To pole magnetyczne pomaga chronić Ziemię przed niebezpiecznymi rodzajami promieniowania i pomaga w życiu na naszej planecie.
Pole magnetyczne Ziemi przypomina magnes barowy, z biegunem północnym i południowym oraz liniami pola magnetycznego, które promieniują z jednego bieguna do drugiego. Chociaż uważa się, że magnetyzm Ziemi pochodzi z krążących prądów elektrycznych w roztopionym jądrze planety, ta część planety jest niesamowicie gorąca; w rzeczywistości zbyt gorąco dla siebie jest magnetyczne. Obrót Ziemi na jej osi jest również związany z polem magnetycznym planety, teorią, która naukowcy wiążą się z faktem, że Wenus nie ma mierzalnego pola magnetycznego, ale ma rdzeń z roztopionego żelaza podobny do Ziemi i ma inny okres rotacji.
