Próby uratowania białego nosorożca występują w kilku postaciach. Po pierwsze, zainstalowano strefy przeciwdziałania kłusownictwu lub strefy chronione i ich późniejsze egzekwowanie. Ponadto, działacze zajmujący się ochroną przyrody próbowali również utrwalać okazy w środowiskach uważanych za bardziej sprzyjające kojarzeniu, mając nadzieję, że zwierzęta powrócą do zdrowszych praktyk krycia, zwiększając w ten sposób populację, która może zostać w pełni przywrócona do środowiska.
Próby uratowania białego nosorożca spotkały się z różnym sukcesem. Podczas gdy południowe białe podgatunki odniosły znaczny wzrost od 2014 r., Podgatunki północne pozostają w skrajnym niebezpieczeństwie zniknięcia. Podczas gdy populacja południowych białych nosorożców na świecie wzrosła do około 20 000 zwierząt, północna biel ma tylko cztery osobniki, z ośmiu w 2009 roku. Według Scientific American, konserwatorzy przyrody i biolodzy próbowali wziąć te cztery okazy, niektóre z ogrodów zoologicznych i inne formy niewoli oraz umieszczenie ich w chronionym rezerwacie w Afryce, sądząc, że bardziej naturalne otoczenie wywoła krycie. Ponieważ białe północne okazy nie łączyły się ze sobą, działacze ochrony przyrody próbowali krzyżować północne nosorożce z ich południowymi kuzynami. Chociaż hybryda nie jest najbardziej idealnym możliwym wynikiem, to jest lepsza niż całkowite wyeliminowanie czystej północnej bieli. Niestety, począwszy od 2014 r. Nie zdarzyły się żadne udane próby kojarzenia, a maleńka populacja białej północy obecna w Afryce pozostaje niezmienna, wszyscy przebywają w Parku Narodowym Garamba w Kongo.
