Zgodnie z zasadą wykluczenia konkurencyjnego, znaną również jako prawo Gause, jeśli dwa gatunki zajmują tę samą niszę, nieuchronnie konkurują o dominację tej niszy, dopóki jedna z nich nie doprowadzi do wyginięcia drugiej. W rzeczywistych sytuacjach często zdarza się, że jeden z konkurentów znajduje się w gorszej sytuacji, jeśli chodzi o zapewnienie sobie kontroli nad niszą ekologiczną, a dla konkurenta rozbieżność i przyjęcie nowej niszy.
Kiedy dwa gatunki, które zajmują tę samą niszę, eliminują potrzebę konkurowania, rozdzielając swoje nisze, stają się w stanie jednocześnie istnieć. Gatunki mogą dostosowywać się do nowych nisz, szukając innego źródła pożywienia lub zmieniając ich pierwotne miejsce zamieszkania. Zgodnie z równaniem Lotki-Volterry, konkurencja w obrębie każdego gatunku ma przewagę nad konkurencją między dwoma różnymi gatunkami, gdy ich dwie nisze rozchodzą się. Istnieje wiele czynników wpływających na to, jak duże zróżnicowanie niszowe jest wymagane, aby umożliwić współistnienie dwóch gatunków w nakładających się niszach. Niektóre z nich dotyczą tego, jak podobne są te dwa gatunki, jaka jest ich różnorodność w obrębie każdego gatunku, jakiego rodzaju środowiska są one zajmowane i jakiego rodzaju zasobów rywalizują.
