Gdy płyty tektoniczne zderzają się i tworzą zbieżną granicę, ich wzajemne oddziaływanie może powodować trzęsienia ziemi, aktywność wulkaniczną, podwodne wykopy i formacje górskie. Wszelkie wynikające z geologicznych zdarzeń na powierzchni Ziemi są określone przez rodzaj tektoniczny płytki biorące udział w kolizji: skorupa oceaniczna, skorupa kontynentalna lub połączenie obu.
Zewnętrzna skorupa ziemska, czyli litosfera, powstaje z kilku twardych płyt tektonicznych, które dryfują nad prądami stopionej skały. Granice płyt są punktami styku, w których wzajemnie oddziałują dwie płyty tektoniczne, takie jak rozbicie się lub rozprzestrzenienie części. Płyty pokryte kontynentalną skorupą lub landmasami są pławne, a płyty pokryte skorupą oceaniczną są wyjątkowo gęste.
Zderzenie oceaniczno-kontynentalne może wytworzyć rowy i góry wulkaniczne podczas procesu zwanego subdukcją. Skoro oceaniczna skorupa jest gęsta, krawędź płyty tonie pod skorupą kontynentalną i topi się w ziemskiej warstwie magmy, znanej jako astenosfera. W głębokim wrażeniu, gdzie spotykają się dwie płyty, powstaje oceaniczny kanał. W niektórych przypadkach zatopiona skorupa oceaniczna powoduje nagromadzenie się i uwolnienie magmy pod wysokim ciśnieniem, która wypycha ponad powierzchnię, aby kształtować góry.
Konwergencja dwóch płyt kontynentalnych zazwyczaj powoduje zaklinowanie krawędzi jednej płyty pod drugą. Pływalność skorupy kontynentalnej zapobiega opadaniu płyty, a więc masywne odcinki skał są popychane do góry, tworząc góry. W zbieżności dwóch skorup oceanicznych starsza płyta ma wyższą gęstość i tonie pod młodszym talerzem. Ten rodzaj kolizji powoduje również subdukcję, powodując powstawanie wysp wulkanicznych.
