Na Konwencji z 1818 r. zachodnia granica Stanów Zjednoczonych i Kanady została ustanowiona na 49. paralelnie. Konwencja zakończyła trwające spory o granice między dwoma krajami i była ważnym krokiem w pojednanie Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
Oprócz ustanowienia zachodniej granicy ze Stanami Zjednoczonymi i Kanadą, Konwencja z 1818 r. przywróciła również prawa rybaka w niektórych wodach, nad którymi kontrola była przedmiotem sporu między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią, które wówczas rządziły Kanadą. Stany Zjednoczone i Wielka Brytania zdecydowały się dzielić kontrolę nad terytorium Oregonu, które również było przedmiotem sporu, przez 10 lat od daty konwencji. Ziemia, obywatele i niewolnicy, którzy zostali schwytani podczas wojny 1812 roku, zostali przywróceni do swoich narodów. Chociaż rozliczenie i przywrócenie spornych ziem znacznie ułatwiło trwające napięcia między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią i ułatwiło pokojowe stosunki między dwoma narodami, stanowiło również solidną podstawę dobrych stosunków między Stanami Zjednoczonymi a Kanadą. Do tej pory granica Stanów Zjednoczonych i Kanady jest najdłuższą niestrzeżoną granicą na świecie o długości 3 987 mil.
