Christopher Columbus zmienił świat poprzez sprowadzenie kolonizacji do Nowego Świata, co z kolei doprowadziło do unicestwienia wielu rdzennych mieszkańców i kultur Ameryki Północnej i Południowej. Ze względu na wyprawy nastąpił światowy przepływ roślin, zwierząt i chorób, a także nastąpiło bezprecedensowe mieszanie się kultur.
Po Kolumbie Hiszpanie, Portugalczycy, Francuzi, Anglicy i Holendrzy odkryli ogromne bogactwa naturalne Nowego Świata. Te zasoby stworzyły okres intensywnej kolonizacji i rywalizacji o terytorium w obu Amerykach.
Ludność tubylcza była sceptyczna wobec przybyszów i wielokrotnie brutalnie walczyła z oddawaniem ziemi Europejczykom, ale choroby takie jak ospa spustoszyły ludy tubylcze do tego stopnia, że podbój europejski był stosunkowo łatwy.
Wprowadzenie nowych upraw, takich jak kawa z Afryki, trzcina cukrowa z Azji i pszenicy z Europy zmieniło krajobraz Nowego Świata i na wiele sposobów przyniosło korzyści rdzennym Amerykanom, stając się uprawami gotówkowymi i podstawowymi produktami spożywczymi. Z kolei obie Ameryki dały Europie takie uprawy, jak ziemniaki, pomidory i kukurydza, które pomogły karmić stale rosnącą populację.
Europa także wprowadziła konia do indiańskiej populacji, drastycznie zmieniając styl życia. Rdzenni Amerykanie pierwotnie byli koczowniczymi; jednak wraz z koniem stały się skuteczniejszymi myśliwymi - potrafiącymi pokonywać większe odległości w krótszym czasie, niż po prostu podążać za stadem.
