Prekambryjski Supereon był najdłuższym pojedynczym okresem w historii Ziemi. Rozpoczynając 4,6 miliarda lat temu i trwający ponad 4 miliardy lat, era przedkambryjska dostrzegła formowanie się Ziemi, początek życia, wzrost organizmów wielokomórkowych i rozwój atmosfery ziemskiej bogatej w tlen. Supereon zakończył się zmianą w zapisie kopalnym, spowodowanym rozwojem organizmów o twardej skorupie w erze fanaberoz.
Zgodnie z geologiczną skalą Wikipedii pierwsza z kilku dywizji prekambryjskiego Supereona znana jest jako Hadean Eon. Podczas tego 600-milionowego okresu czasu Ziemię uderzył duży impaktor, który ostatecznie uformował Księżyc. Powierzchnia wczesnej Ziemi ochłodziła się wystarczająco, by utrzymać płynną wodę wkrótce po uderzeniu, a pierwotna atmosfera została utracona, by przestrzeń została wyparta przez bogate w wodór powietrze wydychane przez wulkany.
Życie powstało wcześnie na Ziemi. Departament geologii Michigan State University zauważa, że najstarsze znalezione skały osadowe sięgają około 3,5 miliarda lat temu i wykazują chemiczne ślady chemii organicznej zgodne z życiem. Przez większość okresu prekambryjskiego życie składało się z cyjanobakterii i prymitywnych organizmów wielokomórkowych, takich jak Cnidarians.
Pod koniec prekambru, w okresie ediakarskim, powstało złożone życie wielokomórkowe i pozostawiono enigmatyczne skamieniałości na dnie morza. Phanerozoic Supereon rozpoczął się około 546 milionów lat temu u zarania kambru, który charakteryzował się skamielinami skorupowatych i bardziej rozpoznawalnych współczesnych organizmów.
