Góry Appalachy powstały podczas kolizji płyt tektonicznych złożonych i wzniesionych, głównie w okresie permu i ponownie w okresie kredowym. Fałdy i pchnięcia zostały następnie zniszczone i wyrzeźbione przez wiatr, strumienie i lodowce. Te procesy erozyjne są w toku, a topografia Appalachów nadal się zmienia.
Wcześni Appalachianie urodzili się w środkowym okresie ordowiku, około 440-480 milionów lat temu, kiedy płytka oceaniczna zwana płytką Iapetus zderzyła się z sąsiednią płytką zwaną kratonem północnoamerykańskim, tworząc strefę subdukcji i powiązane wulkany, które pchnął, wypaczony i podniesiony głównie osadowy kamień z płyty Iapetus. W ciągu 200 milionów lat, kiedy powstał superkontynent Pangaea, zderzenia mikropłyt nadal wnikały, składając i podnosząc na duchu region.
Kiedy Pangaea zaczęła rozpadać się około 220 milionów lat temu, spadły ciśnienie geologiczne, ponieważ erozja powodowała uniesienia, fałdy i szczyty, które się ukształtowały. Pod koniec ery mezozoicznej, około 75 milionów lat temu, Góry Appalachy uległy erozji prawie na równinę. Nowy okres aktywności wulkanicznej i tektonicznej, który rozpoczął się w erze kenozoicznej, około 65 milionów lat temu, wytworzył nowe fałdy i szczyty, które ciągłe procesy erozyjne wyryły w Górach Appalachy, które znamy dzisiaj.
