Górska fizyczna geografia Grecji pomogła stworzyć kilka miast-państw, które doprowadziły do powstania demokracji ateńskiej, w przeciwieństwie do monarchii, która rządziła całym krajem. Pojedyncze doliny, liczne wyspy i Morze Śródziemne wpłynęło na wybory Greków w zakresie osiedlania się ziemi.
Geografia nie była jedynym czynnikiem, który zmusił Greków do tworzenia miast-państw. Potężna arystokracja sprawiała, że monarchie nie powstawały, a bogate rodziny kontrolowały handel i rząd. Grecy odrzucili małe królestwa na rzecz rządów miast-państw od 800 r.ż. do 500 B.C.
Większość miast-państw, znanych pojedynczo jako polis, zawierała od kilkuset do kilku tysięcy osób. Ateny były jednym wyjątkiem, ponieważ rozwijające się centrum handlowe wzrosło do ponad 200 000 ludzi, w tym niewolników. Niektóre obszary posiadały więcej niż jedno miasto-państwo. Wyspa Lesbos obejmowała pięć takich regionów demograficznych.
Do najbardziej wpływowych centrów rządowych w starożytnej Grecji należały Ateny, Sparta i Teby. Demokracja rządziła Atenami, ponieważ obywatele płci męskiej w wieku 20 lat i starsi głosowali nad propozycjami za pomocą metod filozoficznych. Sparta była znacznie bardziej militarna i rozpoczęła wojny z Atenami i Tebami podczas wojen peloponeskich. Teby zdominowały Grecję po Atenach, a Sparta odmówiła po serii wojen. Kiedy Aleksander Wielki najechał Persję w 334 rpne, zakończył się okres panowania miasta i państwa Grecji i zaczął się wpływ Rzymu.
