Rezolucje Suffolk mówiły o zamiarach kolonistów przedrewolucyjnych, by stworzyli własne wojsko, odmówili płacenia podatków brytyjskich, odcięli związki handlowe z Wielką Brytanią i jej koloniami w Indiach Zachodnich i utworzyli własne rządy. Byli oni prekursorami Deklaracji Niepodległości i Konstytucji USA. Były także ważnym krokiem w organizacji kolonii przeciwko brytyjskiemu wprowadzeniu.
Rezolucje Suffolk zostały opracowane w bezpośredniej odpowiedzi na Przymusowe akty z 1774 roku. Po Boston Tea Party, Brytyjczycy szukali sposobu na ukaranie kolonistów i ponowne ustanowienie ich autorytetu w koloniach, szczególnie w Massachusetts. Ustawy o przymusie zamknęły Boston Harbor i wezwały do likwidacji wojsk wojskowych przez kolonistów. Zabraniają także organizowania publicznych zebrań w celu buntu przeciwko monarchii brytyjskiej i zwalniają brytyjskich brytyjskich urzędników od oskarżenia za wszelkiego rodzaju złe działania. Koloniści byli wściekli z powodu brytyjskiej próby domagania się takiej siły nad koloniami, a także, w swoich projektach rezolucji Suffolk, powtarzali prawo kolonistów do brytyjskich obywateli pod brytyjskimi kolonistami. Argumentowali, że jako obywatele Wielkiej Brytanii mają prawo do takich samych praw jak inni obywatele brytyjscy. Kiedy to podejście się nie powiodło, zaczęły się wydarzenia, w których koloniści ogłosili niepodległość.
