W mikroskopie głębia ostrości odnosi się do zakresu odległości biegnącej równolegle do osi optycznej, gdzie preparat może się poruszać i nadal być oglądany bez negatywnego wpływu na przejrzystość obserwowanego obiektu. Głębia ostrości określa pionowy zakres płaszczyzny ostrości, który zazwyczaj jest mierzony w mikronach.
W różnych dziedzinach nauki mikroskop jest ważnym narzędziem do oglądania i badania obiektów, które są zbyt małe, by można je było zobaczyć gołym okiem. Jednym z podstawowych elementów mikroskopu jest okular lub soczewka oka. Nasadka z kilkoma obiektywami znajduje się pod okularem. Obiektywy obiektywu są kalibrowane na różnych poziomach powiększenia. Zależnie od tego, jakie powiększenie ma oglądać preparat, nasadkę można łatwo obracać, a soczewkę obiektywu ustawić na miejscu. Pozostałe części to: mechaniczny stopień, podstopniowy kondensator, irysowa membrana, oświetlacz podstopia, reostat i dwa pokrętła, które są dostosowane do ogniskowania próbki próbki.
Podczas oglądania obiektu całkowite powiększenie jest obliczane przez pomnożenie wartości soczewek okularowych przez wartość soczewek obiektywu. Całkowite powiększenie jest pośrednio proporcjonalne do głębi ostrości. Wraz ze wzrostem powiększenia zmniejsza się osiowa moc rozdzielcza celu, czyli głębia ostrości.
