Aromat arktycznej tundry wspiera łańcuch żywnościowy, który zaczyna się od roślin jako pierwotni producenci na dole. Herbivores spożywają rośliny; i podstawowe małe wszystkożerne polują na zwierzęta roślinożerne. Wtórne lub większe drapieżniki drapieżników polują zarówno na roślinożerców jak i mniejsze wszystkożerne.
Życie w tundrze wiąże się z niegościnnym, zimnym środowiskiem skalistych, bezdrzewnych równin otaczających biegun północny. Arktyczny łańcuch pokarmowy tundry lub sieć zaczyna się od roślin lub pierwotnych producentów, takich jak porosty, wątrobowce, grzyby, mchy, trawy i małe krzewy. Przylegają do ziemi z powodu ekstremalnie niskich temperatur, niskich opadów, wiatru i niskiej zawartości składników odżywczych. Pierwszymi konsumentami, którzy żyją z producentów są ssaki roślinożerne, takie jak pika, wół piżmowy, karibu, leming i zając arktyczny. Te roślinożerne pokarmy z kolei zapewniają żywność konsumentom drugiego poziomu, mniejszym drapieżnikom i wszystkożernym, takim jak kilka gatunków fok arktycznych, lis polarny lub niedźwiedź brunatny. Trzeci poziom konsumenci składa się z wyższego poziomu, większych drapieżników drapieżnych, takich jak arktyczny wilk, śnieżna sowa i niedźwiedź polarny. Ludzie są konsumentami najwyższego poziomu, którzy zazwyczaj jedzą kombinację zwierząt niższego poziomu i roślin, zgodnie z Ohio State University Life on the Tundra.
Dekompozyty, w tym bakterie i grzyby, kończą sieć, rozkładając materię organiczną i odpady. Być może najbardziej unikalną cechą biomu tundry pozostaje wieczna zmarzlina, czyli trwale zamarznięta ziemia, gdzie tylko pierwsze kilka cali ziemi odfruwa krótko podczas wysokiego lata.
