Neutralny bodziec jest częścią modelu klasycznego warunkowania w dziedzinie psychologii behawioralnej, która stwierdza, że bodziec wywołuje reakcję, z bodźcem neutralnym, tak nazwanym, ponieważ nie zapewnia pożądanej odpowiedzi u podmiotu. Termin ten jest używany głównie wtedy, gdy bodziec ma wywołać reakcję zwrotną.
Klasyczne uwarunkowania
Istnieją jeszcze trzy inne elementy klasycznego modelu warunkowania, z których wszystkie opierają się na refleksyjnej reakcji na bodziec.
Bodziec nieuwarunkowany jest używany do opisania zdarzenia, w którym bodziec wywołuje reakcję zwrotną bez potrzeby uczenia się lub szkolenia.
Neutralny bodziec, który nie generuje żadnej odpowiedzi, jest następnie powiązany lub powiązany z nieodnotowanym bodźcem, aby stworzyć warunkowy bodziec.
W rezultacie powstaje uwarunkowany bodziec, co oznacza, że gdy zostanie przedstawiony warunkowy bodziec, kondycjonowana odpowiedź staje się taka sama jak nieuwarunkowana odpowiedź na nieuwarunkowany bodziec.
Psy Pavlova są doskonałym przykładem tego procesu w praktyce. Początkowo pokarm dostarcza nieuwarunkowanego bodźca (z nieuwarunkowaną reakcją będącą ślinieniem psa), podczas gdy dzwon wypełnia rolę neutralnego bodźca, ponieważ początkowo nie ma wpływu na reakcje refleksyjne psów. Kiedy psy uczą się kojarzyć dzwonek z jedzeniem, powstaje uwarunkowany bodziec, powodujący, że psy ślinią się na dźwięk dzwonu, który teraz kojarzą się z jedzeniem.
