Najwcześniejsze formy edukacji pojawiły się w kulturach Bliskiego Wschodu, w tym w Egipcie, Mezopotamii i Babilonii. Chociaż nie można wyznaczyć konkretnej osoby, a nawet kultury jako twórcy szkoły, koncepcja edukacji rozwinęła się wraz z koncepcją pisania, która pojawiła się przed 3100 rokiem życia. albo wcześniej.
Gdy ludzie przechodzili do rolniczych, coraz bardziej złożonych społeczeństw, pismo opracowano w celu rejestrowania coraz większej ilości informacji. Wraz z tym wzrostem wiedzy przyszła idea, że należy ją przekazywać z pokolenia na pokolenie. Wczesne formy pisania, takie jak pismo klinowe, były niezwykle złożone i wymagały wielu lat nauki. Te formy pisania były zazwyczaj praktykowane przez uczonych w Piśmie, którzy byli jednymi z jedynych osób, które zostały przeszkolone w czytaniu i pisaniu.
Tylko niewielka część populacji uzyskała luksus formalnego uczenia się i nauki. Przywilej pisania był dostępny tylko dla zamożnej elity, w tym rodziny królewskiej i dzieci lekarzy, administratorów świątyń i uczonych w Piśmie. Wraz z rozwojem tych cywilizacji edukacja stała się bardziej dostępna. Większość miast babilońskich posiadała biblioteki publiczne, a ludność skrybów rozkwitała. Kobiety i mężczyźni uczyli się czytać i pisać w społeczeństwie babilońskim. Ze wszystkich starożytnych kultur Bliskiego Wschodu Żydzi byli najbardziej nieugięci w edukacji publicznej, niezależnie od klasy. Otworzyli szkoły podstawowe, w których chłopcy w wieku od 6 do 13 lat mogli uczyć się czytania, pisania i matematyki.
