Eksykator laboratoryjny to garnek, który jest używany do pochłaniania oparów wody z odczynników chemicznych, które są higroskopijne, czyli odczynników pochłaniających wodę. Pozwala to na dokładny pomiar chemikaliów przed wystąpieniem jakiejkolwiek reakcji i zapewnia, że używana jest odpowiednia ilość odczynników.
Najczęściej używane eksykatory używane w laboratoriach są okrągłe i wykonane z ciężkiego szkła. Te eksykatory mają dwa przedziały: dolny przedział, który przechowuje środek osuszający i górny przedział, w którym umieszczony jest odczynnik. Osuszacze są środkami suszącymi używanymi w celu zapewnienia, że jakakolwiek obecna para wodna jest absorbowana przed dotarciem do odczynników. Te środki suszące są zwykle wytwarzane z chlorku sodu lub żelu krzemionkowego. Odczynniki wewnątrz eksykatora są narażone na działanie pary wodnej po każdym otwarciu eksykatora i wymagają trochę czasu, zanim osiągnięty zostanie niski poziom wilgotności. Z tego powodu eksykatory nie są stosowane w sytuacjach, w których reagent reaguje szybko lub gwałtownie z wodą, na przykład w przypadku metali alkalicznych, takich jak sód.
Urządzenia do osuszania są zazwyczaj odcięte od powietrza zewnętrznego, a niektóre modele zawierają łączniki próżniowe do dalszego odprowadzania powietrza. Próbki, które są prawie suche, zwykle umieszcza się w eksykatorach w celu usunięcia pozostałej pary wodnej. Jeśli konieczne jest dalsze suszenie, próbki suszy się w podwyższonych temperaturach za pomocą pistoletu suszącego.
