Ekologiczna nisza szarego wilka jest drapieżnikiem najwyższego poziomu, czyli wierzchołka. Polują na wrażliwe duże zwierzęta, takie jak jelenie, żubry i łosi, kontrolujące liczbę populacji przez drapieżnictwo. To z kolei wpływa na interakcję zwierząt drapieżnych ze środowiskiem.
Szare wilki nie mają naturalnych drapieżników, chociaż rywalizują ze sobą inne drapieżniki. Niedźwiedzie, tygrysy, kuguary, kojoty i hieny próbują ukraść zabójstwa od szarego wilka lub zabić wilki wprost. Wilki z kolei zabijają dzieci tych konkurentów. Wilki organizują się w paczki od pięciu do jedenastu, chroniąc się nawzajem przed innymi konkurencyjnymi drapieżnikami.
