Niektóre przykłady śpiewających ptaków to chorągiewki indygo, skowronki, słowiki, wróble pieśni, strzyżenia domowe i amerykańskie rudziki. Inne przykłady śpiewających ptaków to niebieskie sójki, lirydy, wilgi, warblery i drozdy.
Ptaki śpiewające, zwane także Oscines, należą do grupy ptaków tyczkowych znanych jako Passeri. Grupa zawiera ponad 4600 gatunków. Ptaki śpiewające są odróżniane od innych ptaków przez złożoność ich syrinx. Syrinx to struktura, która pozwala ptakom śpiewającym emitować gwizdki, tryle i waruki, które są niezbędne do tworzenia złożonych melodyjnych piosenek. Wrony mają również bardziej złożoną syrinx niż inne ptaki, które technicznie kategoryzują je jako ptaki śpiewające, chociaż wrony mogą używać ich syrinx tylko do produkcji kojców, gawronów, grzechotek, kliknięć i odgłosów krtani, zamiast melodii.
Od 2014 roku wszystkie znane ptaki śpiewające muszą nauczyć się śpiewać, w przeciwieństwie do suboscypacji, które rodzą się z wrodzoną umiejętnością śpiewania pieśni ich poszczególnych gatunków. Umiejętność uczenia się piosenek odgrywa ważną rolę w praktykach godowych niektórych gatunków, ponieważ ich dobór seksualny opiera się na mimetycznej wokalizacji. W niektórych populacjach ptaków śpiewających samice wykazują preferencję dla mężczyzn z dużym repertuarem piosenek. Maleńskie ptaki śpiewające z większymi repertuarami utworów przyciągają więcej potencjalnych partnerów niż mężczyźni, którzy znają tylko kilka piosenek.
