Ustawa o reformie służby publicznej Pendleton lub ustawie Pendleton mówi, że pracownicy rządu Stanów Zjednoczonych powinni być zatrudniani na podstawie zasług, a nie politycznych. Zostało wydane w 1883 roku po tym, jak prezydent James Garfield został zamordowany przez niezadowolony poszukujący pracy.
Zanim ustawa Pendletona, która nie miała zastosowania do władz państwowych i samorządowych, została uchwalona, pracownicy rządowi byli często wybierani na podstawie powiązań z politykami lub przynależnością polityczną. Ustawa zmieniła ten system i zastąpiła go systemem egzaminów konkurencyjnych. Ustawa wprowadziła również zakaz zatrudniania pracowników rządowych w celu rozwiązania stosunku pracy lub degradacji z przyczyn politycznych. Komisja Służby Cywilnej Stanów Zjednoczonych została utworzona, aby pomóc w egzekwowaniu nowego systemu zasług.
George Washington wykorzystał większość swoich nominacji na rząd w oparciu o zasługi. Zanim jednak Andrew Jackson został wybrany w 1828 roku, wiele stanowisk rządowych zasypywali przyjaciele i polityczni zwolennicy prezydenta. W latach po odejściu Jacksona błędy i nadużycia systemu stały się problemem z powodu znacznego wzrostu liczby stanowisk rządowych i umiejętności potrzebnych do wykonywania bardziej wyspecjalizowanych zadań.
Obecnie ustawa Pendleton dotyczy około 90 procent z 2,7 miliona pracowników rządu federalnego.
