W czasie I wojny światowej Front Zachodni był niemiecką nazwą teatru wojennego w Europie Zachodniej, głównie wzdłuż 440-milowej linii okopów od granicy francusko-szwajcarskiej do Morza Północnego. Front był miejscem wieloletniego impasu między mocarstwami sprzymierzonymi i centralnymi, które doprowadziły do utraty milionów istnień ludzkich. Front Zachodni wystawił zarówno początek, jak i koniec wojny.
Front Zachodni rozpoczął się od niemieckiej inwazji na Belgię w 1914 roku. Inwazja, początkowy etap inwazji na Francję, naruszyła neutralność Belgii, co skłoniło Wielką Brytanię i jej sojuszników do wojny. Przez cztery lata i pomimo wielu śmiałych prób zdobycia przewagi przez obie strony, ani sprzymierzone, ani centralne mocarstwa nie osiągnęły znacznego postępu w kierunku zwycięstwa.
Niektóre z najbardziej trwałych obrazów wojny powstały w tym czasie na froncie zachodnim, w tym podczas wojny okopowej, broni chemicznej, walki powietrznej i bitew czołgowych. Front Zachodni został ostatecznie wygrany w 1918 r. Przez siły aliantów podczas Ofensywa Stu Dni. Począwszy od bitwy pod Amiens, alianci pchnęli wrogów przez linię obrony Hindenburga, przekonując niemieckich oficerów o nieuchronności poddania się.
