Kształt terenu w piemoncie wynika z powodu zmian w przepływie strumienia u podnóża góry lub pasma gór. Nazwa pochodzi od włoskiej dzielnicy Piemont. W Stanach Zjednoczonych termin opisuje formy terenu pomiędzy Appalachami i równinami nadbrzeżnymi Atlantyku.
Region Piemontu w Stanach Zjednoczonych rozciąga się od Alabamy do Wirginii. Piemont jest ważnym ukształtowaniem terenu w niektórych z tych stanów, liczącym do 250 mil szerokości i obejmującym jedną trzecią stanu Południowej Karoliny. Piemont jest żyzną ziemią, która obejmuje płaskowyże i pagórki, w oparciu o leżącą pod nią strukturę.
Południowe Piemont w Stanach Zjednoczonych to obszar wzgórz, który opiera się na wsparciu złożonej skały metamorficznej z okresu paleozoicznego. Zderzenie płyt północnoamerykańskich i afrykańskich jest odpowiedzialne za te fałdy. Później, podczas okresu mezozoicznego, rozbicie płyty w celu utworzenia Oceanu Atlantyckiego dodatkowo wpłynęło na formację.
W Południowej Karolinie, ostańce sięgają Piemontu. Te samotne góry są pozostałością po erozji większych łańcuchów górskich ze względu na kompozycję skalną odporną na erozję, taką jak kwarcyt czy granit. Kropki tworzą się w wilgotnych, umiarkowanych regionach, a te warunki pogodowe opisują klimat regionu Piemont.
