Nieulotną ciecz definiuje się jako substancję, która nie odparowuje aktywnie w gaz. Przykładem nielotnej substancji jest glicerol lub gliceryna.
Substancja lotna jest określana przez gotowość, z jaką odparowuje. Ogólnie rzecz biorąc, każda substancja o temperaturze wrzenia poniżej 100 stopni Celsjusza jest uważana za lotną, podczas gdy wszystkie inne ciecze są nazywane nielotnymi. Cukier i chlorek sodu są nielotnymi substancjami.
Nielotne substancje rozpuszczone wytwarzają pary, które są czystym rozpuszczalnikiem. Substancja rozpuszcza się, a rozpuszczalnikiem jest ciecz, w której się rozpuszcza. W przeciwieństwie do lotnej substancji rozpuszczonej nielotna substancja nie pojawia się jako składnik pary.
