Platforma "New Freedom" Woodrowa Wilsona na wybory prezydenckie w 1912 r. skupiała się na wspieraniu małych biznesmenów i drobnych rolników podczas ataków na trusty, banki i cła. "Nowa wolność" stała się później tym, czym jego cała 1912-1916 prezydencki termin został powołany po wygraniu wyborów.
Wilson wierzył, że fundusze powiernicze, banki i cła były "potrójną ścianą przywilejów" i trzeba było ich zatrzymać. Chciał wierzyć w Amerykę, w którą wierzył Thomas Jefferson, która była pełna wykształconych rolników indywidualnych. Wilson wiedział, że banki wyciskają pieniądze od małych firm i drobnych rolników. Wiedział również, że cła będą pomagać ogromnym gałęziom przemysłu zamiast małym przedsiębiorcom lub rolnikom. Uważał, że wszystkie duże trusty są złe.
Prezydent Woodrow Wilson był Demokratą, który został wybrany przez większość wyborców Kolegium Elektorów, więc miał większy wpływ kontroli raz zaprzysiężony. Dodatkowo Senat i Izba Reprezentantów byli kontrolowani przez Demokratów w tym czasie, Wilson miał więc łatwy czas na uruchomienie swojego planu "Nowa wolność". Udało mu się dokonać zniszczenia wszystkich trzech "ścian przywileju", jak je nazywał przed pierwszą wojną światową w drugiej kadencji.
