Odpowiedź Ligi Narodów na kryzys w Mandżurii z 1931 r. była rezolucją, że Japonia powinna wycofać się z Mandżurii. Japończycy dokładnie zignorowali tę rezolucję i kontynuowali ekspansję. W 1933 r. Japonia i Chiny podpisały rozejm, ale obszar pozostawał pod kontrolą Japonii.
Japończycy początkowo zaatakowali Mandżurię jako odpowiedź na bombardowanie japońskiej kolejki w mieście Mukden w 1931 roku. Japonia obwinia chińskich nacjonalistów za atak terrorystyczny. W ciągu kilku miesięcy Japończycy podbili ten region i pokonali chińską armię. Japonia zmieniła nazwę na obszar Mandżuko i ogłosiła, że jest państwem autonomicznym, choć pozostała pod kontrolą japońskich sił zbrojnych. Spekulowano, że Japonia wykorzystała bombardowanie jako powód do inwazji i kontroli bogatego w zasoby regionu, ponieważ sama Japonia cierpiała ekonomicznie z Wielkiego Kryzysu.
Liga Narodów miała sankcjonować ekonomicznie Japonię, ale zamiast tego głosowała za zbadaniem kryzysu i prośbą o wycofanie się Japonii. W końcu doszliśmy do wniosku. Po tym jak komisja stwierdziła, że Japonia naruszyła terytorium Chin, delegacja Japonii wyszła z ligi i nigdy nie wróciła.
Podczas kryzysu Stany Zjednoczone, które nie były częścią Ligi Narodów, przyłączyły się do rozmów i doradziły Lidze, aby skorzystała z Paktu Kellogga-Brianda, który był porozumieniem, które spowodowało wojnę nielegalną.
