Połączenie delta-trójkąt to połączenie trójfazowych uzwojeń pierwotnych i wtórnych w trójkąt. Połączenie to okazuje się ekonomiczne w przypadku dużych transformatorów niskiego napięcia, ponieważ zwiększa liczbę zwojów na faza.
Według portalu elektroenergetycznego kluczowymi punktami dla tego rodzaju połączenia są: Napięcie pierwotnej linii bocznej jest równe napięciu linii bocznej, napięcie fazy bocznej po stronie pierwotnej jest równe napięciu fazowemu strony wtórnej i nie ma fazy przesunięcie między napięciem pierwotnym i wtórnym. Napięcia na stronie pierwotnej i wtórnej pokazano na wykresie wskazowym. Ten typ połączenia zwykle nie jest powszechny, ale jest używany w niektórych branżach w celu zmniejszenia wpływu błędów SLG na system podstawowy. Zasadniczo jest on stosowany w systemach, które przenoszą duże prądy na niskich napięciach, szczególnie gdy ciągłość usługi ma być utrzymana, jeśli jedna z faz ulegnie uszkodzeniu. Występują pewne wady tego rodzaju połączenia: ze względu na brak punktu neutralnego nie nadaje się on do trójfazowego układu czteroprzewodowego. Wymagana jest większa izolacja, a napięcie pojawiające się między uzwojeniami a rdzeniem będzie równe pełnemu napięciu sieci w przypadku zwarcia doziemnego w jednej fazie.
