Związki kowalencyjne polarne są związkami, w których elektrony nie są równo dzielone między atomami cząsteczki. Różnice w elektroujemności między pierwiastkami powodują nierówne dzielenie się elektronami w związkach.
Tylko atomy o tej samej elektroujemności mogą dzielić elektrony równo w związku. Elektroujemność jest miarą tego, ile atom przyciąga elektrony. Ogólnie elektroujemność wzrasta od lewej do prawej i od dołu do góry w układzie okresowym. Najbardziej elektroujemnym pierwiastkiem w układzie okresowym jest fluor.
W wiązaniu kowalencyjnym, w którym elektrony dzielą się między dwa lub więcej atomów, atom o większej elektroujemności, a więc o większym powinowactwie do elektronów, wywiera większą siłę na elektrony. Elektrony spędzają więcej czasu na orbitowaniu wokół silniejszego elektroujemnego atomu. To nierówne dzielenie się elektronami prowadzi do regionów częściowych ładunków ujemnych i regionów częściowych ładunków dodatnich w cząsteczce, czyniąc z tego polarny związek kowalencyjny.
