Teoria atomowa Bohra sugeruje, że atomy mają naładowane dodatnio jądro, które krąży wokół elektronów poruszających się w kółko. Te elektrony poruszają się na określonych, wyraźnych poziomach orbitalnych. Teoria ta stała się przestarzała, ale miała trwały wpływ na zrozumienie struktury atomowej i fizyki kwantowej.
Teoria kwantowa twierdzi, że energia może być przekazywana tylko w ustalonych ilościach. Bohr wykorzystał tę koncepcję, jednocześnie wymyślając swoją hipotezę. Bohr zasugerował, że elektrony mogą się poruszać i być przenoszone, ale mogą to robić tylko na pewnych określonych orbitach. Ten model atomu i jego cząstki subatomowe są często porównywane do układu słonecznego, a siły elektrostatyczne atomu działają raczej jako siła przyciągania niż grawitacja. Model Bohra był modyfikacją powszechnej wówczas teorii, modelu atomu Rutherforda, który sugerował gęste, dodatnie jądro, ale nie zawierało wielu specyficznych orbit Bohra.
Model Bohra został udoskonalony i ulepszony, ponieważ był pierwotnie stworzony. Ostatecznie fizyk Arnold Sommerfeld stworzył model cząstek subatomowych Bohra-Sommerfelda, który sugeruje, że orbity elektronów są eliptyczne, a nie okrągłe. Jednak model ten miał również kilka niespójności. Teoria atomowa Bohra i jego model cząstek subatomowych został w dużej mierze zastąpiony przez współczesną teorię mechaniki kwantowej w świecie akademickim.
