Rośliny o świeżych słodkich liściach, niepoprawnie określane jako "szuwary", były okresowo rozprowadzane na średniowiecznych piętrach zamku jako posadzka. Te rośliny przypominające trzciny były tanie i obfite, a po zmieszaniu ze świeżymi ziołami były dobrym sposobem na pokrycie brudu podczas słodzenia powietrza.
Słodka flaga to wysoka, gładka, pachnąca roślina, która dobrze rośnie na mokradłach i podmokłych obszarach. W średniowieczu wiązki tych roślin gromadzono i rozrzucano po kilku zamkowych posadzkach i brudnych podłogach wielu średniowiecznych kościołów i katedr. Pachnące, często lecznicze zioła zostały posypane pośród sit, częściowo w celu złagodzenia starzenia, a częściowo w celu zniechęcenia robactwa i pleśni. Świeże sitowie czasami rozsypywały się na starych sitach, a innym razem cała podłoga była oczyszczona ze starych sitowia i gruzu, a potem najpierw szorowana. Ta praktyka służyła do ukrywania brudu i gruzu podczas izolowania pomieszczeń od zimna.
W późnym okresie średniowiecza i wczesnego renesansu luźne sitowie ustąpiły miejsca tkanym lub szytym na podłogę matom ratalnym, które dawały podobne korzyści, ale dobrze się nosiły i były łatwiejsze do wymiany. W czasach angielskich Tudorów, wykładziny podłogowe w zamkach były najczęściej kupowane na maty. Wykorzystano również dywany, ale te droższe wykładziny podłogowe były często nakładane na maty na specjalne okazje i usuwane do codziennego użytku.
