Wikingowie wymyślili szalupę podczas Wikingów w wieku od 800 do 1100 AD Ten typ statku pomógł im podróżować po oceanach, aby dotrzeć do Francji, Anglii, Szkocji, Grenlandii, Islandii, Irlandii, Vinland i Bliski Wschód. Stały się dominującą siłą w europejskim średniowiecznym handlu, polityce i wojnie.
Powodem, dla którego łódź podwodna była wówczas uważana za zaawansowaną technologicznie, jest zdolność poruszania się za pomocą wiosła lub prostokątnego żagla. Dlatego, gdy nie ma wiatru, który mógłby wysadzić żagiel, statek może nadal podróżować używając wioseł. Longboat, która miała płytkie zanurzenie, została zbudowana tak, aby przemierzać nie tylko oceany, ale także rzeki. Pozwoliło to Wikingom przejść przez rzeki Europy Wschodniej aż na Bliski Wschód w celu handlu.
Wikingowie wykorzystali także swoje doświadczenie w badaniu pozycji gwiazdy północnej i słońca, aby pomóc im w nawigacji po morzach. Istnieją opowieści, które mówią o słońcu, który jest narzędziem nawigacyjnym, które Wikingowie mówili o położeniu słońca nawet przy gęstych chmurach lub mgle. Uważa się, że kamienie słoneczne były kryształami, które służyły jako naturalne filtry polaryzacyjne, aby zlokalizować położenie słońca. Kamień słonecznikowy do niedawna uważany był za mit, gdy odkryty został kamień słonecznikowy z 1592 roku, który zatonął w Alderney, najbardziej na północ wysuniętej Wyspie Kanałowej.
