Mówiąc prościej, zanikanie śladów w odniesieniu do psychologii jest zapominaniem. Zanik śladu to teoria, że pamięć pozostawia jakiś ślad, fizyczną lub chemiczną zmianę w mózgu, która zaczyna zanikać w czasie .
Teoria zakłada, że śladowe zaniki zaczynają się już po 15-30 sekundach. Pamięć krótkoterminowa może być zatrzymana poza tym punktem poprzez próby lub zapamiętywanie informacji lub zdarzenia. Na szybkość rozkładu ma teoretycznie wpływ opóźnienie czasowe między prezentacją informacji a wycofaniem informacji. Im dłuższy czas, tym bardziej prawdopodobne jest zaniki śladowe i następuje zapominanie.
Teoria rozkładu śladowego została opracowana w latach 1958-1959 w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Technika opracowana w celu przetestowania teorii została nazwana zadaniem Brown-Peterson. Osoby badane proszone były o odliczanie liczb w tył i czwarte od liczby losowej, aby zapobiec zapamiętywaniu przedstawionych informacji. Następnie poproszono ich o przypomnienie pierwotnie przedstawionych informacji.
Zanik śladu jest prawie niemożliwą do przetestowania teorią, ponieważ istnieje kilka sposobów na odtworzenie scenariuszy, które testowałyby ją poza rzeczywistym życiem. Teoria rozpadu także nie wyjaśnia, dlaczego ludzie pamiętają bardzo szczegółowo rzeczy, które miały miejsce jakiś czas temu.
