Według Pearson Higher Education, cząsteczki polarne są ogólnie uważane za trwałe dipole. Obecna jest cząsteczka polarna, jeden koniec cząsteczki ma ładunek bardziej dodatni niż drugi.
Cząsteczki polarne czasami, ale niekoniecznie, mają ładunek netto równoważny zeru. Przykładami takich cząsteczek, według Pearsona, są tlenek węgla i woda. Własności cząsteczek polarnych będących stałymi dipolami jest posiadanie stałego momentu dipolowego, ale momenty dipolowe nie są gwarantowane wyłącznie przez nierównomierny rozkład ładunku. Możliwe jest wpływanie na stałe dipole poprzez inne trwałe dipole, a także przez ładunki jonowe i indukowane dipole.
