Stała grawitacyjna ma wartość 6.673 84 x 10 ^ -11 m ^ 3 kg ^ -1 s ^ -2 w jednostkach angielskich, która może być również zapisana jako G = 6,673 x 10 ^ -11 N m ^ 2 kg ^ -2. To jest również nazywane newtonowską stałą grawitacji.
Stała grawitacyjna ma względną standardową niepewność wynoszącą 0,000 80 x 10 ^ -11 m ^ 3 kg ^ -1 s ^ -2 i zwięzłą formę 6,673 84 (80) x 10 ^ -11 m ^ 3 kg ^ -1 s ^ -2.
Stała grawitacji jest najczęściej używana w równaniach takich jak F = (G x m1 xm2) /r2, gdzie F = siła grawitacji, G = stała grawitacyjna, m1 = masa pierwszego obiektu, m2 = masa drugiego obiektu i r = rozdzielenie dwóch mas.
Stała grawitacyjna jest używana przede wszystkim w dziedzinie fizyki i została określona na podstawie wartości empirycznej. Eksperymenty, badania i obserwacje pozwoliły naukowcom dotrzeć do tej liczby. Jednak stała grawitacyjna została pierwotnie wprowadzona jako koncepcja przez Izaaka Newtona. Opublikował w Philosophiae Naturalis Principia Mathematica w 1687 r. Teorię, ale nie obserwował jej w eksperymencie do 1798 r. Henry Cavendish był pierwszym, który z powodzeniem zmierzył stałą grawitacyjną i wyznaczył jej wartość.
