Pęcherzyki wydzielnicze przechowują białka i małe cząsteczki, dopóki nie zostaną zasygnalizowane, aby je uwolnić jako część regulowanej ścieżki wydzielniczej. Podczas gdy niektóre są połączone z błoną komórkową komórki, inne nie.
Podczas procesu sekrecji białka i lipidy przemieszczają się do ściany komórkowej, aby mogły opuścić komórkę. Pęcherzyki wydzielnicze odgrywają ważną rolę w tym procesie, przechowując cząsteczki i białka z retikulum endoplazmatycznego i aparatu Golgiego, aż komórka będzie gotowa do ich uwolnienia.
W części szlaku wydzielania niektóre pęcherzyki wchodzą do błony komórkowej i łączą się z nią. Jednak nie zawsze tak jest w przypadku pęcherzyków wydzielniczych. Niektóre pozostają na miejscu, dopóki komórka nie zasygnalizuje ich zwolnienia. W przeciwieństwie do innych, wchodzą w interakcje z vSNARE, które są białkami, które kierują pęcherzyki ku właściwej ścieżce i blokują się w błonie komórkowej. Pozostają tam, dopóki komórka nie zasygnalizuje, że jest gotowa do uwolnienia ich zawartości. W przeciwieństwie do normalnych SNARE, vSNARE nie parują się całkowicie i nie powodują fuzji błony. Zamiast tego pęcherzyki wydzielnicze czekają na sygnały pochodzące spoza komórki.
Wszystko to odbywa się w ramach szlaku sekrecyjnego, który jest środkiem komórek eukariotycznych do uwalniania materiału z wnętrza na zewnątrz. Istnieją dwa sposoby osiągnięcia tego przez komórkę: poprzez konstytutywne środki, które umożliwiają komórkom uzupełnianie i regulację, co obejmuje pęcherzyki wydzielnicze.
