Samoobsługowa stronniczość to tendencja do wzmacniania ego osoby poprzez przypisywanie pozytywnych wydarzeń do jego własnych zdolności i przypisywanie negatywnych zdarzeń siłom poza jego kontrolą. Ludzie, którzy mają samoobsługową stronniczość, chronią się od zagrożenia i obrażeń. Ta percepcyjna iluzja utrudnia im wzięcie odpowiedzialności za swoje działania i poprawę ich wad.
Szereg czynników przyczynia się do samoobsługowej stronniczości. Zazwyczaj rodzi się z wewnętrznej potrzeby samodoskonalenia, pragnienia podtrzymywania własnej wartości i autoprezentacji, sposobu, w jaki postrzegają nas inni. Osoby z wyższym poczuciem własnej wartości wykazują tendencję do większego uprzedzenia niż ci, którzy mają niską samoocenę. Samoobsługujące nastawienie jest również mniej prawdopodobne u osób starszych.
Samoobsługujący błąd pojawia się w wielu sytuacjach. W miejscu pracy przyszli pracownicy mają tendencję do przypisywania sobie pracy do własnych umiejętności, podczas gdy przypisują brak znalezienia pracy z powodu braku zatrudnienia. W środowisku akademickim wielu studentów przypisuje sobie zasługę za swój sukces, ale winą za ich nieuczciwe standardy oceniania lub uprzedzony instruktor. Zwykle samoobsługowa stronniczość jest wszechobecną cechą charakteru, która przejawia się we wszystkich aspektach życia. Współczucie, uważna świadomość i redukcja rozmyślania to praktyki, które pomagają zmniejszyć stronnicze stronniczości.
