Celem zrytualizowanego prania, zwanego Wudu 'lub ablucji, jest oczyszczenie ciała przed przedstawieniem się w celu oddawania czci lub modlitwy. W chwili powstania islamu pojęcie higieny był stosunkowo obcy w większości części świata, co sprawiło, że Wudu było wyjątkowe wśród większości kultur.
Czystość ma ogromne znaczenie w islamie, a przekonanie, że czystość fizyczna jest symbolem duchowej czystości, jest egzekwowane przez rytuał Wudu. Istnieją dwie podstawowe formy, obejmujące ręce, stopy i twarz, lub pełną ablucję, w tym usta, nozdrza i głowę. Jest dobrze zrozumiałe, że regularne kąpanie się jest korzystne dla zdrowia danej osoby, ale w czasie wprowadzenia islamu na Bliskim Wschodzie nie było wielkiego zainteresowania tymi rzeczami. Nie tylko czysta woda była rzadka, ale woda, którą można znaleźć, była często zarezerwowana do konsumpcji. Odkładając na bok miarę wody przeznaczonej do mycia rąk i stóp, wspólnota obdarzyła wiarę w Boga, że wystarczająca ilość wody będzie dostępna i pomoże poprawić ogólny stan zdrowia grupy. Ta właśnie praktyka higieny umożliwiła późniejszym lekarzom muzułmańskim zidentyfikowanie związku przyczynowego między higieną a przenoszeniem niektórych patogenów.
