Konstelacja Panna uosabia grecką boginię Persefonę, dziewiczą córkę Demeter, uprowadzoną przez boga podziemi, dopóki nie pozwolono jej wrócić na wiosnę do matki. Virgo po raz pierwszy pojawia się na nocnym niebie na półkuli północnej, gdy zaczyna się wiosna, dlatego grecki mit Persefony jest związany z Panną, Dziewicą Dziewicą.
Konstelacja Panna składa się z 15 gwiazd. Głowa konstelacji wstaje najpierw ze stopami w kierunku wschodniego horyzontu. Aby znaleźć Pannę na nocnym niebie półkuli północnej, obserwatorzy muszą zlokalizować łuk rękojeści Wielkiego Wozu i podążyć za końcem zakrętu do jasnej pomarańczowej gwiazdy zwanej Arcturus. Za tym zakrzywionym łukiem, na południe od Arkturusa, znajduje się niebieska gigantyczna gwiazda Spica, która służy jako koniec lewego ramienia Panny. Wygląda na to, że konstelacja kładzie się na obserwujących na Ziemi.
Panna to największa konstelacja Zodiaka i druga co do wielkości całość obok Hydry. Porrima, druga najjaśniejsza gwiazda konstelacji, tworzy skrzyżowanie głowy, dwóch ramion i torsu Panny. Panna jest jedną z najtrudniejszych konstelacji, ponieważ ma tylko jedną jasną gwiazdę i dużo ciemnej przestrzeni pomiędzy gwiazdami. Słońce oświetla Pannę przez 45 dni w roku, od 16 września do 30 października.
