Gargulce były pierwotnie używane jako wylewki wody na budynkach religijnych, ale szybko stały się postrzegane jako sposób na odwrócenie złych duchów z powodu ich groteskowego wyglądu. Groteskowy wygląd gargulca był wzorowany na ideał piekła i był używany jako sposób, aby pomóc niepiśmiennym ludziom zrozumieć, co to jest piekło i co może zrobić z człowiekiem.
Gargulce służą jako przypomnienie, aby zawsze postępować właściwie i naśladować słowo Boże, aby nie iść do piekła. Gargulce to zazwyczaj potwory, które są w połowie zwierzęciem i pół człowiekiem. Często przedstawia się je lub szkodzi ludziom. Większość gargulców wyrzeźbiono w Europie Zachodniej w 10 i 15 wieku.
Kiedy gargulce były używane jako wyloty wody na budynkach, większość postaci miała otwarte usta, aby woda mogła przepływać przez nie. Pomogły one usunąć wodę deszczową z budynku. W rzeczywistości słowo gargulec oznacza "gardło" i pochodzi z języka środkowego angielskiego i starofrancuskiego. Najpierw był używany około 1250-1300.
Gargulce były często projektowane w sposób naśladujący europejskie pogaństwo. Można je było zobaczyć bezcielesnymi głowami i różnymi kombinacjami gatunków. Czasami używali surowych obrazów seksualnych jako sposobu na pokazanie zła pogańskich rytuałów płodności.
