Ustawa o bezpieczeństwie narodowym była wpływową reformą dokonaną na rzecz amerykańskich grup zagranicznych i wojskowych, które stanowiły główną podstawę polityki wojskowej i zagranicznej. Była również odpowiedzialna za utworzenie Centralnej Inteligencji Agencja, powszechnie znana jako CIA.
Ustawa o bezpieczeństwie narodowym została uchwalona jako strategia obronna z powodu zagrożeń, przed jakimi stanęły Stany Zjednoczone w czasie zimnej wojny. Prezydent Harry Truman był odpowiedzialny za podpisanie go w akcji. Ustawa doprowadziła do powstania kilku grup, które służyły organizacji i skuteczniejszemu zarządzaniu sprawami zagranicznymi i wojskowymi.
Rada Bezpieczeństwa Narodowego została utworzona w celu zarządzania kwestiami bezpieczeństwa, przed którymi stanął naród, i obejmowała ważnych urzędników, takich jak prezydent, sekretarz obrony i sekretarz stanu. Ustawa o bezpieczeństwie narodowym doprowadziła do połączenia Departamentu Marynarki Wojennej i Departamentu Wojny z Departamentem Obrony, który był odpowiedzialny za zarządzanie rozwijającym się wojskiem. Sekretarz obrony następnie stworzył Sił Powietrznych. Centralna Agencja Wywiadowcza została utworzona z Biura Usług Strategicznych, a jej funkcje obejmują tajne operacje i zbieranie informacji o obcych krajach. W ramach tych nowych agencji sprawy wojskowe, zagraniczne i wywiadowcze były łatwiejsze do zarządzania i mogły działać z dużo większą wydajnością.
