Trójfosforan adenozyny, czyli ATP, jest jednym z najważniejszych dostarczających energii związków wykorzystywanych przez komórki do utrzymania ich metabolizmu. Często określany jako "waluta energetyczna" komórki, ATP jest nukleotydem składa się z trzech grup fosforanowych, cukru rybozy i adeniny. ATP znajduje się w płynie komórkowym w stężeniach w zakresie od 0,5 do 2,5 miligramów na mililitr.
Jako główne źródło energii dla większości funkcji komórki, ATP przenosi energię przez oddzielne procesy metaboliczne, syntetyzuje makrocząsteczki i białka, odgrywa wymaganą rolę w skurczu mięśni i pomaga transportować cząsteczki przez błony komórkowe w endocytozie i egzocytozie. ATP umożliwia również sygnalizację pozakomórkową i jest ważną częścią ludzkiego obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego.
W połączeniu z wodą w procesie zwanym hydrolizą, ATP rozpada się na difosforan adenozyny lub ADP i fosforan nieorganiczny. Ponieważ energia zawarta w produktach tej reakcji jest mniejsza niż w oryginalnych reagentach, uwalniana jest energia. Podczas hydrolizy wiązania zawierające naturalnie odpychające elektrony fosforanowe razem w ATP są zrywane, wytwarzając darmową energię /
Wzór chemiczny dla ATP to C <10 H 16 N 5 O 13 P 3 . Po raz pierwszy odkryto ją w 1929 r. W 1941 r. Zaproponowano, że ATP jest czynnikiem biorącym udział w reakcjach uwalniających energię i wymagających energii, zachodzących w komórkach. ATP został po raz pierwszy zsyntetyzowany w laboratorium w 1948 roku przez Alexandra Todda.
