Siła Van der Waalsa przyciąga jedną cząsteczkę do drugiej, ponieważ cząsteczki są nieco polarne. Siły Van der Waalsa odpowiadają za wiele właściwości wody.
Molekuły neutralne mogą być nieco bardziej dodatnie na jednym biegunie. Kiedy te cząsteczki wchodzą w interakcje z innymi cząsteczkami, które mają tę samą właściwość dipolarną, pozytywny koniec jednej cząsteczki przyciąga negatywny koniec drugiej cząsteczki, tworząc bardzo słabe wiązanie.
Woda jest przykładem działania sił van der Waalsa. Przyciągnięcie pozytywnego końca cząsteczki wody do ujemnego końca drugiego powoduje, że woda przylega sama do siebie. Ta właściwość wody znana jest jako kohezja. Spójność jest odpowiedzialna za zdolność wody do poruszania się w górę wbrew grawitacji w małych przestrzeniach, takich jak włókno rośliny. Woda również wykazuje tendencję do przylegania do innych powierzchni w wyniku sił van der Waalsa. Woda chłodząca rozbija przyciąganie stworzone przez siły van der Waalsa, powodując ekspansję molekuł.
Siły Van der Waalsa mają imię Johannesa Diderika van der Waalsa. Uważa się, że odkrył to zjawisko podczas eksperymentów z krytycznymi temperaturami w gazach.
