Podczas reformacji kilku kluczowych przywódców, w tym Jan Kalwin, Henryk VIII i Marcin Luter, podważyli autorytet Kościoła katolickiego i stworzyli coś, co nazwano protestantyzmem. Reformacja nastąpiła, gdy przywódcy poczuli, że nie było sprawiedliwego podziału władzy wśród ludzi w kościele i że niektórych nauk Kościoła nie można uzasadnić za pomocą Biblii. Kluczowy moment reformacji nastąpił, gdy król Henryk VIII zerwał z Kościołem katolickim i ustanowił Kościół Anglii.
Reformacja protestancka jest typowo uważana za rozpoczętą w 1517 roku, kiedy Martin Luther opublikował swoje "95 tez" kwestionujące kościół. Powszechnie uważa się, że zakończył się w 1555 r. W pokoju w Augsburgu. Ten szczyt pozwolił Kościołowi katolickiemu i nowemu Kościołowi luterańskiemu pokojowo istnieć w Niemczech. Reformacja protestancka miała na celu oczyszczenie kościoła i stworzenie nowych kościołów skupionych raczej na Biblii niż na tradycji.
Luther był szczególnie ważny w Reformacji, ponieważ był pierwszą osobą, która używała prasy drukarskiej w sposób, który pozwalał zwykłym ludziom na dostęp do jego myśli. Moc prasy w znaczny sposób rozpowszechnia idee Luthera. Opublikował więcej dzieł religijnych od 1518 do 1525, niż pozostałe 17 płodnych reformatorów łącznie.
