Najważniejszym wydarzeniem 1215 było podpisanie Magna Carta w Runnymeade. Ten akt ograniczył władzę króla i postawił go w granicach prawa.
Przed podpisaniem Magna Carta król miał najwyższą władzę. Mógł tworzyć i zmieniać prawa według własnego uznania. Kiedy król Jan zasiadł na tronie w 1199 roku po śmierci Ryszarda Lwiego Serca, wielu uważało go za lekceważącego i obrażającego system feudalny, na którym opierała się angielska gospodarka. Był także niepopularny wśród właścicieli ziemskich, ponieważ opodatkował ich mocno, aby sfinansować swoje podróże. Król Jan również nie był zbyt popularny w kościele. Kolidował z papieżem i używał Kościoła jako narzędzia do zarabiania pieniędzy. Arcybiskup Canterbury w końcu zwrócił się do właścicieli ziemskich o nałożenie ograniczeń na moce króla. W zamian za podpisanie Magna Carta i nadanie najwyższego prawa papieżowi, właściciele ziemscy zgodzili się na ponowne przysięganie wierności królowi. Chociaż król Jan zgodził się na użycie Magna Carta, wielu właścicieli ziemskich odrzuciło ją w tym czasie. To była śmierć króla Jana kilka miesięcy później, która zabezpieczyła ważność dokumentu.
