Rozbudowane futra, aksamitne czapki, brokatowy jedwab i inne luksusowe tkaniny w bogatych kolorach, takich jak purpura i czerwień, to tylko niektóre z tendencji, które zdominowały strój królewski średniowiecza. Okres średniowiecza prawie tysiąc lat historii, a przeważające style odzieży były tak różnorodne, jak były między XI wiekiem a teraz.
Ubranie królów zawsze dotyczyło przede wszystkim manifestowania bogactwa na zewnątrz. Bogatszy król mógł sprawić wrażenie sojusznika i wrogów, tym bardziej był on bardziej przerażony i szanowany. Na początku średniowiecza wpływy rzymskie nadal miały duży wpływ na style królów. Jednak polowanie stało się wkrótce odbiciem wielkości własnego królestwa. Wiele zwierząt do polowania oznaczało, że król miał dużo ziemi. W związku z tym królowie zaczęli nosić futra. Futra służyły dodatkowo jako funkcjonalne w chłodniejsze dni. Inne zwierzęta zaopatrywały się także w ozdobne stroje średniowiecznych królów. Pióra były szczególnie powszechne i popularne.
Generalnie królowie nosili luźne ubrania, takie jak szaty o długości podłogi. Fakt, że królowie mogli nosić luźne ubrania, oznaczał, że mogli sobie pozwolić na ubieranie się dla wygody, a nie dla funkcji. Aksamitne czapki stały się symbolem bogactwa w połowie średniowiecza. Gdy szlaki handlowe zaczęły się otwierać na Azję w drugiej połowie średniowiecza, królowie zaczęli nosić egzotyczne tkaniny, takie jak jedwab, jako wystawę ich bogactwa. Jeśli chodzi o kolor, czerwień była powszechnym symbolem bogactwa, a purpura była uważana za szczególnie królewską, ponieważ fioletowy barwnik mógł pochodzić tylko od rzadkiego gatunku ślimaka.
