Prezydent Franklin D. Roosevelt przedstawił szeroką kolekcję programów i projektów znanych jako Nowy Ład, aby ograniczyć krwawienie gospodarcze wynikające z Wielkiego Kryzysu. W 1933 roku, kiedy Franklin objął urząd, powiedział amerykańskim ludziom, że jego administracja będzie działała na rzecz tworzenia miejsc pracy i stabilizowania gospodarki za pomocą New Deal. Program spotkał się z mieszanymi reakcjami.
Podczas swojego przemówienia inauguracyjnego Roosevelt powiedział swoim słuchaczom, że potraktuje wyzwania gospodarcze, przed którymi stoi naród, jak gdyby byli wrogami militarnymi.
W pierwszych dniach Nowego Ładu Kongres uchwalił Ustawę o bankach awaryjnych Roosevelta, która zamknęła niewypłacalne instytucje i zreorganizowała te, które wciąż miały majątek. Prezydent błagał Amerykanów, aby ponownie złożyli swoje oszczędności w bankach. Ludzie słuchali, co spowodowało, że prawie trzy czwarte zamkniętych banków ponownie otworzyło się dla biznesu.
Następnie Roosevelt poprosił Kongres o depenalizację zakupu piwa, krok ku eliminacji prohibicji i stymulowaniu gospodarki.
Inne środki Nowego Ładu obejmowały Roosevelta, który podpisał ustawę o władzach Tennessee Valley, zezwalającą rządowi federalnemu na budowę zapór na rzece Tennessee w celu generowania taniej energii hydroelektrycznej i tworzenia miejsc pracy. Kongres przyjął rachunek, płacąc rolnikom za towar, by przestali uprawiać uprawy na pewien czas w celu zlikwidowania nadwyżek, a Kongres uchwalił Krajową Ustawę o Odzysku Przemysłowym, aby zagwarantować pracownikom prawo do tworzenia związków zawodowych.
