Przez większą część Wielkiego Kryzysu prezydentem Stanów Zjednoczonych był Franklin Delano Roosevelt. Jednak Wielki Kryzys rozpoczął się w 1929 r., kiedy urzędował Herbert Hoover. Franklin Roosevelt nie objął prezydentury do 1933 r.
Kiedy Franklin Roosevelt został prezydentem, naród przeżywał najgorszy okres Wielkiego Kryzysu i rozpoczął kilka programów mających na celu złagodzenie bólu ekonomicznego i ponowne rozpoczęcie działalności gospodarczej w tym kraju. Jego prezydentura dostrzegła początek końca standardu złota, początkowych płatności z tytułu ubezpieczeń społecznych i wielkiego wzrostu zaangażowania rządu w gospodarkę. W wyniku jego programów stymulacyjnych i likwidacji II wojny światowej, kraj był na szczycie długiego boomu gospodarczego, gdy Roosevelt zmarł podczas czwartej kadencji w 1945 roku.
