Naukowcy spekulują, że dodo karmione jest owocami, nasionami, orzechami, korzeniami, cebulami i prawdopodobnie skorupiakami lub krabami. Niepewność polega na tym, że dodo wymarły pod koniec XVII wieku. Jedynymi dowodami na ich wygląd i cechy fizyczne są wizerunki artystów, podkopowe kości i jedna wysuszona głowa i stopa.
Dodo pochodzi z wyspy Mauritius na Oceanie Indyjskim. Pierwsze obserwacje dodo zostały odnotowane przez holenderskich żeglarzy w 1598 roku. Z powodu ich niezdolności do latania, Dodos były łatwym łupem, a żeglarze, a także psy, szczury i świnie, które przywieźli ze sobą, bezlitośnie polowali na ptaki. Ostatni dodo został zauważony w 1662 roku. Gatunek wyginął tak szybko, że niektórzy ludzie uważali je za mityczne.
Korzystając z dowodów DNA, naukowcy ustalili, że dodo są spokrewnione z gołębiami. Ptaki rozwinęły swój duży rozmiar i niezdolność do latania w wyniku życia na wyspie, gdzie było obfitość pożywienia i żadnych drapieżników. Artyści epoki przedstawiali je dużymi głowami, niebieskoszarymi upierzeniami, drobnymi skrzydłami, mocnymi żółtymi nogami, strumieniem piór z tyłu i ciemnymi banknotami z czerwonymi zakończonymi haczykami. Rosły one do około 3 stóp wysokości i ważyły do 50 funtów.
