Węgorz elektryczny (Electrophorus electricus) nie ma żadnych naturalnych drapieżników. Jest głównym drapieżnikiem w swoim łańcuchu pokarmowym w słodkich wodach dorzecza Amazonki i Orinoko.
Węgorz elektryczny, pomimo swojej nazwy, nie jest technicznie węgorzem, jak podaje National Geographic. Jest to rodzaj gimnastyki, czyli "nóż-ryba", grupa teleostych kości, zdolnych do wytwarzania pola elektrycznego.
Węże elektryczne są w stanie generować potężne wstrząsy elektryczne do 600 woltów, które wykorzystują do polowań, samoobrony i komunikacji z innymi rodzajami. Młode osobniki produkują mniejsze ilości energii elektrycznej, około 100 woltów.
Węgorz elektryczny żeruje głównie na bezkręgowcach, ale dorośli są znani z tego, że konsumują ryby i małe ssaki. Są to odpowietrzniki i muszą często wychodzić na powierzchnię.
Ze względu na swoje najwyższe zdolności obronne i ataki, węgorze elektryczne nie mają naturalnych drapieżników. Niewiele innych zwierząt chętnie je przyjmuje. Ludzie są jedynymi stworzeniami, które zabijają węgorze elektryczne, chociaż jest to rzadkie. Nawet przechwytywanie węgorza elektrycznego w ogrodach zoologicznych lub w prywatnych kolekcjach jest trudne, ponieważ jedynym rozsądnym rozwiązaniem jest zmęczyć węgorza, zmuszając go do ciągłego rozładowywania energii elektrycznej. Węże elektryczne są w stanie wytwarzać sporadyczne wstrząsy przez ponad godzinę, ale ostatecznie ich narządy elektryczne całkowicie się rozładowują, pozwalając na łatwe przechwytywanie.
