Dioklecjanowi udało się połączyć Rzym, by odnieść sukces pokojowy i finansowy, ale ostatecznie zniszczył on jedność Rzymu, dzieląc władzę na tzw. tetrarchię. Diocletian i Maximian podzielili się tytułem Augusta z dwoma generałami, Konstancjuszem i Galeriuszem, którzy zostali powołani, aby odnieść sukces i rządzić imperium. Podczas gdy oni byli w stanie utrzymać pokój przez jakiś czas, imperium rozpadło się, gdy Diokletian przeszedł na emeryturę.
Kiedy Dioklecjan i Maximian wycofali się, rozpoczęła się walka o władzę nad całym imperium. Zwycięzcą został ostatecznie Konstantyn, który został jedynym cesarzem Rzymu w 324 r. A.D. Podczas cesarza, Konstantyn zmienił wiele rzeczy na temat Rzymu. Najpierw przeniósł stolicę do Bizancjum, a następnie przemianował ją po sobie, nazywając ją Konstantynopolem. Uczynił także chrześcijaństwo oficjalną religią Rzymu.
Trzydzieści lat po śmierci Konstantyna Rzym ponownie podzielił się na imperia wschodnie i zachodnie, tocząc nieustanną walkę między nimi, a także z imperium perskim. Ten podział i ciągła walka doprowadziły do ostatecznego upadku imperium rzymskiego w 476 A.D.
Rzym trwał prawie 500 lat jako najpotężniejsze imperium na świecie. Chociaż Dioklecjan jest często wymieniony w uzasadnieniu upadku Rzymu, historycy wskazują również na inne czynniki, takie jak wyniszczające opodatkowanie, zmiana klimatu, straty wojskowe i klęski żywiołowe.
