Cząsteczki jodu zawierające dwa atomy jodu (I2) są niepolarne. Związana para elektronów w wiązaniu kowalencyjnym jest równo dzielona między dwa atomy.
Wszystkie atomy mają powiązaną z nimi pewną wartość elektroujemności, która opisuje, jak bardzo przyciągają do siebie wiązaną parę elektronów w wiązaniu kowalencyjnym. Kiedy pomiędzy dwoma atomami powstaje wiązanie kowalencyjne poprzez dzielenie się elektronami, wspólne elektrony są przyciągane w kierunku najbardziej elektroujemnego atomu. Tworzy to częściowy ładunek ujemny wokół tego atomu i częściowy ładunek dodatni na drugim atomie, tworząc w ten sposób cząsteczkę polarną.
Ponieważ cząsteczka jodu składa się z dwóch identycznych atomów (jodu), atomy mają te same wartości elektroujemności. Oznacza to, że elektrony tworzące wiązanie kowalencyjne są równo dzielone między oba atomy i w procesie nie powstaje ładunek cząstkowy. To sprawia, że I2 jest cząsteczką niepolarną.
